Θυμάσαι…;

by

with memories that never die.. by mordachai71Κάποιες αναμνήσεις τελικά είναι πιο δυνατές από όσο θα περιμέναμε και ο χρόνος δεν τις αγγίζει…
Απλά ζουν μέσα μας και κάθε που ξυπνάνε, αγκαλιάζουν την ψυχή μας με νοσταλγία.
Και μετά πάλι χάνονται στο όμορφα σμιλευμένο κουτάκι τους, εκεί που όλες αυτές οι μαγικές στιγμές έχουν αποκτήσει τη δική τους μοναδική αξία. Για εμάς και μόνον εμάς.
Μπορεί να ξεχνάμε τα πρόσωπα, αλλά τα συναισθήματα που νιώσαμε γι αυτά, ποτέ…
Γιατί έτσι είναι η φτιασιά του ανθρώπινου νου, να θυμάται ό,τι έχει ζήσει μέσα από ό,τι έχει νιώσει.
Τελικά, αυτό είμαστε. Ό,τι έχουμε νιώσει και ό,τι έχουμε κάνει τους άλλους να νιώσουν.

Σπουδαίο πράγμα να μπορείς να προκαλείς συναισθήματα στους ανθρώπους γύρω σου, να τους αγγίζεις με τις ομρφιές σου, αλλά και με τις σκοτεινές πτυχές του εαυτού σου.
Να συναντάς τον έρωτα και να τον αφήνεις να σε λιώνει κι εσύ να απολαμβάνεις κάθε σταγόνα του μυαλού σου που κυλά για χάρη του.
Να γνωρίζεις το βάθος της καρδιάς σου, τη δύναμη του μυαλού σου, τις αντοχές σου, τις ανάγκες σου, τον μοναδικό εαυτό σου που ξεπηδά μέσα από κάθε καινούρια εμπειρία.
In other words… Να ζεις. Για να δημιουργείς καινούριες αναμνήσεις γι αυτό το όμορφο κουτάκι που τόσο αχόρταγα θα τις κλείνει μέσα του μέχρι να έρθει πάλι η ώρα που θα ανοίξει για να σου χαρίσει μία, με αφορμή μιας μυρωδιάς, ενός ήχου, ενός αγαπημένου τραγουδιού…

«Perry Blake – Genevieve»

Επιστολή τηλ. παραγωγών προς την ΕΡΤ.

by

Αθήνα 12-01-2010

Προς
ΕΡΤ ΑΕ
Υπ` όψη ΔΣ.

Κοιν. Κ.Πάνο Λουκάκο
Εντεταλμένο σύμβουλο και υπεύθυνο για θέματα ψηφιακής

Αγαπητοί κύριοι,

όπως γνωρίζετε, στις 31-12-2009 έληξε η προθεσμία κατά την οποία η ΕΡΤ ΑΕ όφειλε να εξοφλήσει τις οφειλές που προκύπτουν από τις μεταξύ μας υπογεγραμμένες συμβάσεις, για την παραγωγή τηλεοπτικού προγράμματος για ΑμεΑ.

Δυστυχώς έως και σήμερα και ενώ έχουμε εκπληρώσει όλες τις συμβατικές μας υποχρεώσεις, δεν έχουμε εισπράξει ούτε ένα ευρώ από το σύνολο των χρημάτων που μας οφείλονται. Επιπροσθέτως η υπεύθυνη οικονομικών υπηρεσιών κα. Δ. Φακλή μας ενημέρωσε ότι η ΕΡΤ δεν μπορεί να μας πληρώσει από ίδιους πόρους διότι τότε δεν θα εισπράξει τα χρήματα από τον φορέα χρηματοδότησης και αυτά θα χαθούν.

Όλα αυτά τα χρόνια, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνεργαστεί αρμονικά με την ΕΡΤ παραδίδοντας εκατοντάδες ώρες τηλεοπτικού προγράμματος, στηρίζοντας με κάθε τρόπο την Δημόσια τηλεόραση. Δυστυχώς σήμερα, με αφορμή την μη έγκαιρη εξόφληση μας, δημιουργούνται τεράστια και δισεπίλυτα οικονομικά προβλήματα που απειλούν την επαγγελματική μας υπόσταση, τις σχέσεις μας με τους συνεργάτες και πολύ περισσότερο τις υποχρεώσεις μας προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν χρήματα για να πληρωθεί έως τις 20/01/2010 το τεράστιο ποσό που αφορά ΦΠΑ, ΦΜΥ και εισφορές στο ΙΚΑ.

Στο διάστημα υλοποίησης αυτών των παραγωγών, αρκετοί από εμάς αναγκασθήκαμε να δανειστούμε με επαχθείς όρους, να βάλουμε υποθήκες τα σπίτια μας, να ζητήσουμε πίστωση από συνεργάτες και προμηθευτές, βασιζόμενοι στην μεταξύ μας σύμβαση και στην ρητή διαβεβαίωση ότι θα έχουμε εξοφληθεί το αργότερο έως 31-12-2009.

Αγαπητά μέλη του ΔΣ της ΕΡΤ ΑΕ, επειδή βρισκόμαστε σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση θα θέλαμε να μας ενημερώσετε εγγράφως εντός 3 ημερών για τις προθέσεις της εταιρείας σχετικά με τον χρόνο και τον τρόπο πληρωμής των ανειλημμένων υποχρεώσεών της προς εμάς.

Με λύπη μας σας ενημερώνουμε ότι μετά την λήξη της ανωτέρω προθεσμίας θα αναγκαστούμε να ασκήσουμε κάθε νόμιμο δικαίωμά μας για να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεών μας.

Με τιμή (οι παραγωγοί ψηφιακών τηλεοπτικών προγραμμάτων)

Λίστα παραγωγών προγραμμάτων της ψηφιακής τηλεόρασης

Άρης Διαμαντής – Μείνε Μαζί Μου

by

Πριν από λίγη ώρα είδα μια εδοποίηση στα e-mails μου πως ο Άρης Διαμαντής ανέβασε στο profile του ένα νέο τραγούδι.
Πήγα να το ακούσω, εντελώς αυθόρμητα και χωρίς να σκεφτώ απολύτως τίποτα. Και αυτό ήταν.
Με το που το τραγούδι «Μείνε μαζί μου» ξεκίνησε, ένα ρίγος με διαπέρασε. Τί μελωδία ήταν αυτή…;
Μια κιθάρα, στην εισαγωγή, ανατριχιαστική. Συνεχίζει συνοδεύοντας την ιδιαίτερη φωνή του και προκαλόντας για ακόμη μια φορά την έκπληξή μου, μονολογόντας: «Α ρε Άρη… Μ’ έκανες κι ανατρίχιασα ξανά…»
Γιατί ο Άρης και ξέρει και μπορεί να το κάνει καλά. Και είμαι σίγουρη πως στο μέλλον θα το κάνει ακόμη καλύτερα. 🙂
Γι αυτό… Keep in touch with him!

Μήπως η «Πειρατεία» είναι …πρόσχημα;

by

Ένα θαυμάσιο κείμενο έναντι των απελπισμένων κραυγών όλων όσων (δισκογραφικές, άπληστοι, ατάλαντοι και μη, μουσικοί) διαπιστώνουν πως το κοινό ωριμάζει και αναζητά μια νέα μορφή σχέσης μεταξύ μουσικού/κοινού απαλλαγμένο από την αισχροκέρδεια εν όνοματι της τέχνης, από έναν καταξιωμένο μουσικό με πολλές επιτυχίες στο χώρο της διαφήμισης, και όχι μόνο, Γιάννη Κύρη.

Διάβασα σήμερα σε ένα περιοδικό τεχνολογίας(συγκεκριμένα στο PCMagazine) κάτι που με προβλημάτισε θετικά. (δείτε το)
Εγινε στην Αγγλία μια έρευνα μεταξύ ιντερνετάκηδων από 15-50 ετών. Η έρευνα αυτή αποδεικνύει πως όσοι κατεβάζουν μετά μανίας μουσική είναι καλύτεροι πελάτες της μουσικής από αυτούς που δεν ασχολούνται με το “σπορ”. Συγκεκριμένα οι κατεβάζοντες πληρώνουν κατά μέσο όρο 90 ευρώ το χρόνο για αγορές δίσκων ενώ οι “καθαροί” απλά δεν πολυασχολούνται με τη μουσική και επενδύουν κατά μέσο όρο ελάχιστα ευρώ.
Εψαξα και βρήκα και άλλο παρεμφερές άρθρο σε ένα blog στο internet.
Στη συνέχεια βρήκα ένα σωρό άλλες έρευνες που μπορείτε και σεις να τις ανακαλύψετε σχετικά εύκολα.
Κοινός παρονομαστής: Μήπως η “πειρατεία” είναι η εύκολη μάγισσα που κυνηγάμε?

Εχω κάνει και ‘γω πολλές έρευνες. Εχω κατασταλάξει πως όποιος “γουστάρει” να ανακαλύψει καινούργια ακούσματα και ψάχνει με μανία, εμείς τον λέμε “πειρατή”, κι όποιος αδιαφορεί για τη μουσική και ψάχνει άλλα πράγματα (πχ. τσόντες) θεωρείται “νόμιμος”.
Δεν βλέπουμε το προφανές:
Ο “πειρατής” επι τέλους βρήκε τρόπο να παρακάμψει τα στημένα playlists των ραδιοφώνων και τις πανάκριβες άχρηστες βιτρίνες με τα “σουξέ” της συμφοράς.

Επι τέλους βρήκε τρόπο να ΨΑΞΕΙ. Να επιλέξει, …..και γιατί όχι, να αγοράσει αν κάτι αξίζει πραγματικά.

Μέχρι τώρα θεωρούσα το κυνήγι της “πειρατείας” στενοκεφαλιά, σιγά-σιγά θα αναθεωρήσω και θα αρχίσω να πιστεύω πως είναι ύποπτο. Κάτι σαν το κυνήγι της “τρομοκρατίας”.
Ολοι ξέρουμε ποιόν βολεύει η διατήρηση του φόβου της τρομοκρατίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Εδώ στο θέμα μας, ποιόν άραγε βολεύει η διόγκωση του “δήθεν” προβλήματος της πειρατείας?
Τους δημιουργούς? Δεν νομίζω.
Τις δισκογραφικές? Μάλλον.

Δημιουργοί δεν θα πάψουν να υπάρχουν όσο υπάρχουν άνθρωποι. Υπήρχαν και πριν τις δισκογραφικές. Οι γνήσιοι δημιουργοί δεν έχουν να φοβούνται τίποτε!!!

Οι δισκογραφικές έκαναν τον κύκλο τους και το ξέρουν. Σε πολλές περιπτώσεις βοήθησαν, δεν θέλω να είμαι άδικος. Και βοήθησαν ΠΟΛΥ την προώθηση αξιόλογης μουσικής.
Ομως η κρίση χτύπησε την πόρτα τους. Και άρχισε η συρρίκνωση και η γκρίνια.
Ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπους να τα πάρουν από αλλού. Από που?
Από χαράτσια που μεθοδεύουν.
Και ρωτάω και ξαναρωτάω μέχρι να πάρω απάντηση. Πώς θα μοιράσουν τα ποσά αυτά στους καημένους τους δημιουργούς?
Μέχρι σήμερα (υποτίθεται) πως κάτι ψίχουλα τα δίνουν βάσει πωλήσεων. Αυτό έχει κάποια ψιλοστοιχεία διαφάνειας.
Το χαράτσι (είτε από ποινές, είτε από επιβάρυνση άγραφων cds, είτε από τους συνδρομητες των ISPs, είτε από τις κινητές τηλεφωνίες) πώς θα το μοιράζουν?

[…]

Η συνέχεια στο musicunites.gr.

Omega Boy – True Haven: The door is closed, please come in…

by

The Door To Yesterday by weeja @ deviantARTΠόσο αστείο είναι να κλείνεις τις πόρτες σε ανθρώπους χωρίς ουσιαστικό λόγο…
Φόβοι και ανασφάλειες να κυριαρχούν σε σχέσεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είχαν βρει την ισορροπία τους.
Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζες.

Μέχρι που μια μέρα έρχεσαι αντιμέτωπος μαζί τους και δεν έχεις καμιά επιλογή εκτός από το να αποδεχτείς το «αυτονόητο».
Που δεν είναι, αλλά ας το βαφτίσουμε έτσι για να ξεγελάμε την ωριμότητά μας.
Χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις, να ρωτήσεις γιατί. Όχι γιατί δεν έχει νόημα. Όλα έχουν τη σημασία τους.
Απλά γιατί παγώνεις και δεν ξέρεις πως να χειριστείς τη ψυχή τη δική σου, αλλά και του άλλου. Χωρίς να αφήσεις σημάδια και γκρίζο χρώμα στις αναμνήσεις.
Αναμνήσεις, που τελικά διαπιστώνεις πως δεν ήταν αμοιβαία όμορφες, σημαντικές.
Όπως ούτε κι εσύ.

Ναι, θα ήθελα να μπορώ να μιλήσω, να πω πράγματα και να ρωτήσω.
Όμως κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται χωρίς να ρωτάς.
Αν ποτέ δεν ειπωθούν, θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Εκεί, στο πουθενά σου. Να σε ταλανίζουν.
Για όσο.

Πορεύεσαι με ό,τι έχεις, ακόμα και αν αυτό που έχεις δεν είναι αυτό που αληθινά θες και έχεις ανάγκη, ελπίζοντας μια άλλη πόρτα να ανοίξει και πίσω της θα κρύβει ένα δώρο γενεθλίων που όλη τη ζωή σου λαχταρούσες σιωπηλά, ίσως και χωρίς επίγνωση.
Χρόνια πολλά…

No more shall we lie
I gave you my heart
Now we say goodbye
But Lord, I can see a new sun is rising
Hold on my love
There’s hope on the horizon

Door’s closed. Νο?

Άρης Διαμαντής – Η Χαρά μου

by

Πόσο πιο όμορφα θα μπορούσε να ξεκινήσει η νέα χρονιά από το να ανακαλύπτεις νέους καλλιτέχνες, τόσο ταλαντούχους που καθώς ακούς τα τραγούδια τους να ανυπομονείς να τελείωσουν για να έχεις γευτεί στο έπακρο αυτόν τον έρωτα μεταξύ καλλιτέχνη και ακροατή που γεννιέται τόσο απρόσμενα.

Ναι. Αυτό είναι έρωτας.
Η αέναη στιγμή που ζεις καθώς η καρδιά σου φουσκώνει και οι δυνατοί της χτύποι μπλέκονται με το άρπισμα της κιθάρας και τον νοσταλγικό ήχο του ακορντεόν που συνοδεύουν μια φωνή σαν του Άρη Διαμαντή.

Πώς μπορούν οι λέξεις να με συνοδέψουν πλάι σου,
να γίνουν ματιές που με πνίγουν...
χάδια και φωνές που με ηρεμούν...
Ανυπάκουες στιγμές με συνθλίβουν...
Αποστάσεις καλύπτουν τη χαρά μου...
Εποχές που με ρωτάνε αν υπάρχω , τους απαντώ...
Τα χλωμά μου κομμάτια συναρμολογώ..
Στολίδια της γραφής ακολουθήστε με..
Βοηθήστε με.

Καλή χρονιά Άρη. Σ’ ευχαριστώ γι αυτήν την υπέροχα όμορφη Πρωτοχρονιάτικη έκπληξη…

Αντίο μελωδικό 2009…

by

Magic of the music by ~G-Unit23 @ deviantARTΑν κάτι θα έχω να θυμάμαι από το 2009 είναι όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες που άκουσα, θαύμασα και ονειρεύτηκα μαζί τους.
Που μονοπώλησαν τον player μου, τα αυτιά μου και πάνω από όλα την ψυχή μου, χρωματίζοντας με τα πιο όμορφα χρώματα τις στιγμές μου.
Γιατί αυτό είναι η μουσική για μένα. Η παλέττα της ψυχής μου.
Άλλοτε με σκούρα χρώματα, της μοναξιάς, του πόνου, της απώλειας και άλλοτε βουτηγμένα στο φως με πινελιές από όλες τις χαρές του κόσμου, αποτυπωμένες στον πιο καλοδουλεμένο καμβά.

Αυτά ήταν τα χρώματα που άφησαν τη χροιά τους στο δικό μου καμβά το 2009 (βάσει των Last.fm charts)…


Τραγούδια:

  1. Moby – Wait For Me
  2. Madrugada – Black Mambo
  3. The Gathering – Pale Traces
  4. Ricochets – Cold Outside
  5. Διάφανα Κρίνα – Τελευταίος Σταθμός
  6. Heaven’s Heathens – Oh Darling
  7. Archive – Waste
  8. Sivert Høyem – Johnny
  9. Decode – Fake freedom
  10. Sieben – Ogham the Sun
  11. Madrugada – Vocal
  12. Neun Welten – Auf kargem Fels
  13. Μειδίαμα – Ανάμεσα
  14. Paradise Lost – Last Regret
  15. Michael J. Sheehy – Love Insane

Καλλιτέχνες:

  1. Madrugada
  2. Archive
  3. The Silent Section
  4. Sivert Høyem
  5. Yann Tiersen
  6. Ricochets
  7. Ugress
  8. The Gathering
  9. Moby
  10. :Of The Wand And The Moon:
  11. Διάφανα Κρίνα
  12. Sieben
  13. Μειδίαμα
  14. Heaven’s Heathens
  15. The Black Heart Procession

Ας είναι το 2010 μια όμορφη και ισορροπημένη χρονιά σε όλους τους τομείς προσωπικούς και μη, με περισσότερες ευκαιρίες για να αγγίξουμε το όνειρό μας και δούμε την αγάπη να μας κάνει ακόμα πιο Ανθρώπους…

Καλή χρονιά σε όλους. 🙂

Πριν από πολλά χρόνια…

by

Retro radio show by xFakePlasticLovex @ deviantARTΑπό τις αγαπημένες στιγμές του Θεσσαλονικιώτικου ραδιοφώνου. Όταν το ραδιόφωνο ήταν όπως έπρεπε να είναι.
Τρυφερό, ουσιαστικό, ανθρώπινο και επικοινωνιακό.

Την αγάπη μου στον Nick Katanakis για τις όμορφες μουσικές αναμνήσεις αυτού του ραδιοφώνου και στον Minas Lavantis που πριν από αρκετά χρόνια με βοήθησε να βρω αυτό το τραγούδι μετά από πολύχρονη αναζήτηση… :-))

Shimi Tavori – Remember

Monkey3 – Once Upon A Time In The West

by

Ήταν ό,τι ακριβώς είχα ανάγκη να ακούσω τη συγκεκριμένη στιγμή. Κάτι οικείο, αλλά συνάμα όχι τετριμένο. Κάτι αγαπημένο, αλλά και διαφορετικό.
Να με γεμίσει με συναισθήματα που είχα καιρό να νιώσω. Σχεδόν ξεχασμένες εικόνες από ανθρώπους που με πήγαν ένα βήμα παραπέρα μουσικά και αυτός είναι ένας σπουδαίος λόγος να τους θυμάμαι για όλο το υπόλοιπο της ζωής μου.
Κι ας χώρισαν οι δρόμοι μας…

Όταν ο Ennio Morricone συνέθετε την αλησμόνητη μουσική επένδυση της ταινίας «Once Upon A Time In The West», σίγουρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί πόσο θα ενέπνεε, αγέννητους ακόμα, μουσικούς όλων των ειδών, γενιές μετά.

Οι Ελβετοί Monkey3, πριν από λίγο καιρό μας έδωσαν την ευκαιρία να απολαύσουμε τη δική τους άποψη για 6 αγαπημένα κομμάτια μέσα από τη νέα τους δουλειά, «Undercover».
Το τελευταίο του album ήταν το «The Man With Harmonica». Αλλαγμένο με τόσο σεβασμό στο πρωτότυπο, που δεν σε κάνει να βλαστημάς που τόλμησαν ν’ αγγίξουν μια σύνθεση ενός τόσο μεγάλου συνθέτη.

Ξετρυπώνουν με μαεστρία κάθε ίχνος μελαγχολίας που, ίσως, δεν σου έβγαλε όλα το υπόλοιπο album και τη συνδιάζουν με την ένταση μιας ηλεκτρικής κιθάρας που ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά της, προδίδοντας την αγάπη του Boris για τους Pink Floyd και τον David Gilmour.

Monkey3 @ Myspace.com

Ο γρίφος του Einstein

by

"Puzzle" by Sleax @ deviantARTΠολύ γνωστός μεν, κλασικός δε…

Υπάρχουν πέντε σπίτια πέντε διαφορετικών χρωμάτων.
Σε κάθε σπίτι ζει ένας άνθρωπος διαφορετικής εθνικότητας.
Οι πέντε ιδιοκτήτες πίνουν ένα συγκεκριμένο είδος ποτού.
Καπνίζουν μία συγκεκριμένη μάρκα τσιγάρων και έχουν ένα συγκεκριμένο κατοικίδιο.
Όλοι έχουν μεταξύ τους διαφορετικά κατοικίδια, διαφορετικές μάρκες τσιγάρων και διαφορετικά είδη ποτών.

Η ερώτηση είναι: Ποιός έχει το ψάρι;


ΣΤΟΙΧΕΙΑ:

  1. Ο Άγγλος μένει στο κόκκινο σπίτι.
  2. Ο Σουηδός έχει σκύλο.
  3. Ο Δανός πίνει τσάι.
  4. Το πράσινο σπίτι είναι αριστερά από το άσπρο σπίτι.
  5. Ο ιδιοκτήτης του πράσινου σπιτιού πίνει καφέ.
  6. Αυτός που καπνίζει Pall mall εκτρέφει πουλιά.
  7. O ιδιοκτήτης του κίτρινου σπιτιού καπνίζει Dunhill.
  8. Αυτός που μένει στο μεσαίο σπίτι πίνει γάλα.
  9. Ο Νορβηγός μένει στο πρώτο σπίτι.
  10. Αυτός που καπνίζει Blends μένει δίπλα σ’ αυτόν που έχει γάτες.
  11. Αυτός που έχει το άλογο μένει δίπλα σ’ αυτόν που καπνίζει Dunhill.
  12. Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει Bluemasters πίνει μπύρα.
  13. Ο Γερμανός καπνίζει Prince.
  14. Ο Νορβηγός μένει δίπλα στο μπλε σπίτι.
  15. Αυτός που καπνίζει Blends έχει ένα γείτονα που πίνει νερό.

Ο Einstein έγραψε αυτό το γρίφο στον 20ό αιώνα.
Υποστήριξε ότι το 98% των ανθρώπων δεν μπορούν να τον λύσουν.