Συχνά κάνω αναφορές στο χρόνο και την ενέργεια και πόση αξία έχουν για εμένα ως εσωστρεφές άτομο. Η αξία τους, θα έλεγα, είναι αντικειμενική, ωστόσο, η διαχείρισή τους όχι. Μεγαλώνοντας και συνειδητοποιώντας ότι μέρος της συμπεριφοράς μου είναι καθορισμένο από τη φυσική μου τάση στην εσωστρέφεια -να αναφέρω ότι η εσωστρέφεια δεν είναι συνώνυμο της […]
Νιώθεις το Σύμπαν μέσα σου. Το Χρόνο που έφθειρε την ανθρωπότητα, την κάθε επιλογή του ανύπαρκτου Όλου, της ιστορίας των πάντων. Κάθε προσπάθεια ανθρώπινη που οδήγησε στο Τέλος, στη συγχρονικότητα της ανυπαρξίας. Συγκλίσεις ασυνείδητου συλλέγουν τα οράματα τούτης της ψυχής που αέναα στρυφογυρίζει γύρω από τον ίδιο άξονα επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη δίχως ίχνος ωριμότητας. […]
«Ξερολάκας ο Επικίνδυνος» (ξερόλας + μαλ@κας) Είναι αυτό το είδος του ανθρώπου που θα ευχόσουν να μην αναπαράχθει για να σωθεί η ανθρωπότητα. Η εμμονή τους σε αυτό που κατέχουν ή νομίζουν ότι κατέχουν, ως μία και πάσα αλήθεια, είναι το βασικό χαρακτηριστικό τους· αυτό που τους κάνει αντιπαθείς -περιέργως, ταυτόχρονα και συμπαθείς σε κάποιους […]
»Παγιδευμένα όνειρα μέσα στη πραγματικότητα που αρνούμαι να ζήσω. Όλα μου τα όνειρα έχουν τη μυρωδιά του κορμιού σου, αυτή που μετά από μια νύχτα έρωτα και πάθους, με γέμιζε ευτυχία. Αυτήν που ψάχνω κάθε μέρα στη μίζερη ρουτίνα μου, αλλά δίχως εσένα πώς θα μπορούσε να υπάρχει; Η έλλειψή σου μουδιάζει το μυαλό μου, […]
Μια εικόνα γυρνάει στο μυαλό του κάθε φορά που τη συναντά. Μια εικόνα που στάζει κόκκινο. Κλείνει τα μάτια του προσπαθόντας να αποφύγει όλα όσα δεν θέλει να βλέπει, αλλά η μυρωδιά τους τον οδηγούν σε αναφιλητά που δεν μπορεί να σταματήσει. Για ώρα. Μέχρι που τα μάτια του ανοίγει για να δει τί ήταν […]
Πόσο ψεύτικες μπορούν να γίνουν ακόμα και οι πιο αληθινές σχέσεις της ζωής μας. Να βλέπεις και να νιώθεις την υποκρισία να ξεπροβάλλει μέσα από κάθε αγκαλιά, κάθε φιλί που μέχρι πριν ήταν αυτό που γέμιζε με φως και ομορφιά τις άσχημες στιγμές σου. Φοβάμαι τη μέρα που θα ξημερώσει μήπως μια ακόμα διαπίστωση υποκρισίας […]
…κλεισμένες μέσα σε ένα παλιό ξύλινο κασόνι. Χαραγμένη πάνω του κάθε στιγμή που πόνεσε και πονάει ακόμα κάθε που η ανάμνησή της αναδύεται από μέσα του. Δίπλα τους κι εκείνο το μικρό, ροζ, γυάλινο μπουκαλάκι σχεδόν γεμάτο δάκρυα από όλες τις στιγμές που δεν κατάφερα να σταθώ δυνατή και λύγιζα. Ήταν πολλές. Πώς θα μπορούσε […]
Πριν μερικές μέρες αποφάσισα πως πρέπει να αποκαταστήσω τις σχέσεις μου με τη μουσική που έχω αγαπήσει για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε φορά που προσπαθούσα να θυμηθώ έναν τίτλο από τραγούδι -που είναι all time favourite- διαπίστωνα πως δεν τον θυμάμαι. Πολύ συχνά ούτε καν τον καλλιτέχνη. Τα σημάδια της υπερφόρτωσης του εγκεφάλου με […]
Έχει μέρες τώρα που θέλω να γράψω. Πράγματα πολλά. Και όλα ακατάστατα. Απογοήτευση, θυμός, θλίψη. Κι εκεί κοντά καραδοκεί ο Πόνος. Τελευταία έχω αποκτήσει πολύ στενές σχέσεις μαζί του. Σε όλα τα επίπεδα. Σωματικά και ψυχικά. Δεν μπορώ να πω. Με εκπλήσσει σχεδόν καθημερινά. Μα πιο πολύ θαυμάζω τον τρόπο που δεν βρήκα ποτέ να […]
«Τόσες στάχτες γύρω της δεν είχε ξαναδεί. Θα μπορούσε να φτιάξει τόσες γκρι πεταλούδες από αυτήν την καταστροφή. Να τους δώσει ο,τι χρώματα ήθελε και να ξεκινήσει η ζωή ξανά μέσα από αυτές. Αντ’ αυτού, στεκόταν εκεί αμίλητη και δεν ονειρευόταν πια. Ούτε σκεφτόταν. Ούτε ένιωθε. Δεν είχε συμβεί ποτέ ξανά αυτό. Σταματημένο το μυαλό […]
